Karpervissen op Domaine de Brocard

Maarten & Edwin nemen je mee in de betaalwater visserij, dit keer op Domaine de Brocard. Je leest hoe ze omgaan met obstakels, moeilijke situaties en voedselaanbod.

Het is een zonnige woensdagmiddag, ik ben druk bezig met de nieuwsbrief voor KarperCentrale wanneer mijn vismaat, Edwin Simonides me belt. Hij geeft aan over 3 week ineens een week tijd te hebben. Beide ondernemer, weten we dat die situaties niet veel voorkomen. We gaan direct op zoek… De alpen? Nee.. daar horen we te veel over, het zal wel weer druk zijn daar… Een Nederlands water dan?... Zou kunnen, maar.. Frankrijk is net naar code geel. Zouden we dat niet kunnen proberen? We zijn tenslotte al 2 jaar niet meer geweest. Na even goed gespeurd te hebben, nemen we het besluit naar het oude betaalwater Domaine de Brocard te gaan. Een mooi watertje, midden in de natuur. Precies wat we zoeken.

Het reglement op Domaine de Brocard laat niet toe dat we met micro barb of weerhaak gaan vissen. Zo valt onze keuze al gauw op een gamakatsu G-Hard NEO. Een super sterke haak met mega veel grip in het vertrouwde super hook model. 

Aankomst

We rijden langs de pittoreske franse dorpjes. De prachtig crème gekleurde huisjes in de heuvelachtige dorpjes zijn voor mij het teken dat we er bijna zijn. De laatste kilometers wegtrappen, en dan vissen…! We rijden van de hoofdweg een klein weggetje in waarvan het wegdek zo slecht was dat een hollandse boer het nog zou vermijden, maar waar de fransen gewoon 90 rijden. Het weggetje leidt ons weg van de wegen een groot bos in. Waar je niets hoort, op het gezang van een merel na dan. Door de bossen en struiken heen verschijnt er langzaam een prachtig water aan de linkerkant van de auto. We zien gelijk struiken en omgevallen bomen over het water heen hangen. Dat gaat obstakel vissen worden… We rijden verder over het landweggetje langs het water. Stek 1 is vrij, stek 2 is bezet door een Typische, hele vriendelijke Duitser. We spreken hem aan en beginnen te praten over de visserij. Hij verteld ons dat hij al jaren vist op het prachtige Domaine de Brocard. Hij is ook een fan de rust en natuur die je hier vind. Zijn lijnen lopen als scheerlijnen door het water, strak tegen de obstakels aan de overkant, en de slip van zijn molen staat potdicht. Hij verteld ons dat de bodem erg drassig is en dat er tot 45 cm slik ligt. Geen probleem voor de sterk ruikende Bitter Sweet Haze gelukkig.

We ronden het gesprek af en rijden rustig verder naar het ontvangstcomité (Frank) die al stond te wachten bij de sanitaire voorzieningen. De voorzieningen bestaan uit een groot rechthoekig huisje die zijn stroom uit een generator haalt. Binnen vind je een nette douche, wc en wasbak. Naast het huisje vind je een Caravan waar Frank ons naar binnen liet. Een echte ‘Vissers hut’. Foto’s van de verschillende vissen die hun rondjes doen op het water,  hangen aan de muur als prijzen in een prijzenkast. Frank pakt voor ieder van ons een pilsje, en neemt het reglement en de vangsten van afgelopen periode even door. Hij vertelt ons dat er slecht gevangen wordt de laatste weken. 

Na het gezellige gesprek en ontvangst rijden we terug naar onze stek, stek 3. Waar we deze week zullen zitten. We bouwen ons kampement volledig op, sluiten de koelkast aan op het gas en toveren de stek om tot ons kampement.

De monsters van de nacht

Rond een uur of 1 krijgen we weer een keiharde run. Ik sla aan en voel een lomp gewicht, het zwemt met een noodgang weg. De hand op de slip en de hengel compleet krom is niet genoeg om de vis te stoppen… Dit kan toch geen karper zijn? zeg ik tegen Edwin. Hij antwoord met het legendarische zinnetje ‘het is vast weer zo'n slak’. Waar hij mee doelt op de enorme meervallen die zwemmen op het water. 

Na een gevecht van ruim anderhalf uur komt het beest eindelijk boven. Een kolossale meerval. Mijn Sonik Insurgent hengels staan 180 graden gebogen richting de vis om zijn bek boven water te takelen. In het water onthaken we hem snel, en laten hem weer zwemmen… Snel de hengel weer uitvaren, en hopen op karper. Nog geen half uur later, weer een keiharde run op dezelfde hengel… Ik sla aan, en hetzelfde ritueel speelt zich af. Weer een kolossale meerval. Om een of andere reden weten we deze monsters in de nacht steeds aan de lijn te krijgen…

Het gevecht voor karper

Het is inmiddels maandag, en onze tactieken hebben nog geen karper opgeleverd. We besluiten met waadpak, prikstok, markers en 2 emmers voer een wandeling van 1.5km te maken. Op naar de andere kant van het meer. 800M is keurig over het landweggetje, de andere 700m is het klimmen en klauteren tussen omgevallen bomen en bramenstruiken. Ik spot een open stukje, en we lopen gelijk het water in. De bodem is vrijwel alleen maar slik, toch weten we 4 keiharde kuilen te vinden en 2 harde platen. We markeren iedere stek en lopen terug naar de andere kant.

Ik begin een rig te knopen die ik al tijden niet heb gebruikt, de Whitty Pool Rig. Een fantastische pop-up rig waar ik weinig vissen op heb gelost, en erg snel prikt. 

De vertrouwde Bitter Sweet Haze FS pop-up moet het gaan doen… En ja hoor, hij doet het ook zeker! Een dag later krijgen we een volle fluiter van het plateau die we gevonden hadden, een mooie lange en brede schubkarper is het resultaat...

Alle andere aas presentaties blijven stil. We besluiten een extra whity pool rig te gebruiken, en de snowman rigs te vervangen voor blow-back rigs met enkele boilies. Een dag later levert dit dan ook gelijk resultaat op.

Een prachtige schubkarper voor Edwin op een enkele 16mm Bitter Sweet Haze boilie. 

Aas techniek en rig techniek

Het grootste verschil tussen betaalwater visserij en openwater visserij zijn de mogelijkheden tot de vis volgen. Op een betaalwater boek je vaak een stek waar je voor een bepaalde periode zit, terwijl op een openwater je de vis zo veel mogelijk wilt volgen om je kansen te maximaliseren. Op een betaalwater is het dus ook van het grootste belang dat je niet te snel radicaal dingen gaat veranderen. Als de karpervisser voor jou (te-) veel gevoerd heeft kan dat zorgen dat de eerste 2/3 dagen voor jou stil blijven. Persoonlijk pas ik op dag 2 pas kleine dingetjes aan. En op dag 3 wil ik nog wel eens radicale veranderingen gaan doen. Maar ook dat is per water verschillend. Op de meeste betaalwateren vis ik met de combinatie van Honey Citrus & Bitter Sweet Haze. De mix heeft me in het verleden al heel veel karpers opgeleverd. Op openbare wateren kies ik persoonlijk vaak voor de Red Kriller en de InStecto, maar ook dat is per water weer verschillend.

Mijn rig

Qua rig vis ik eigenlijk met alles wat er bestaat. Iedere rig heeft zijn eigen voordelen en zwakheden. Wel kies ik altijd als eerst de rigs die snel prikken, als ik vis begin te lossen pas ik mijn rig pas aan naar eentje met meer grip. Je wilt tenslotte eerst weten of wat je doet überhaupt wel werkt. Ik begin ook niet te balen na mijn eerste losser, maar ben blij dat de vis op mijn stek zit. Een voorbeeld van een snel prikkende rig is de chodrig met een rechte punt. Deze prikt sneller, maar de kans op lossers is wat hoger. Los ik meer, maar wil ik wel met de chod blijven vissen? Dan wissel ik naar een klauw haak model met een naar binnen gebogen punt. Dit kan net even dat extra beetje grip opleveren wat je nodig bent.

Voerstek opbouwen

Een ander belangrijk aspect aan mijn betaalwater visserij is de manier van voeren. Op een betaalwater wordt bijna het hele jaar door gevist op iedere stek. De karpers kennen de klap van de zweep. Je moet het dus anders doen dan de rest. Met een voerboot krijg je nauwelijks goed verspreid voer. Een klein beetje boilie crunch en pellets in de voerbak, en een hoop bij voeren met de werppijp om een verspreide voerstek op te bouwen. Wanneer je met een rubberboot op het water mag, voert iedereen verspreid. Juist dan kan compact weer de oplossing zijn. Ik heb zelf een brede PVC buis achter de boot gemaakt waarmee ik rechte lijnen (Totaal niet verspreid) kan voeren op wateren. Een manier die niemand gebruikt, en mij zo al heel veel karpers heeft opgeleverd.

Door bikkelen

Dezelfde dag als de brute, dikke schubkarper van Edwin, weet ik zelf een dikke spiegel te vangen. Een volle fluiter